Το νησί της Νάξου

Μια κουκκίδα στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, η Νάξος είναι ένα μοναδικό κράμα αρχαίων μνημείων και παραλιών. Πρόκειται για το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων και, σύμφωνα με την παράδοση, εδώ πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο Δίας.

Οι παραλίες της Νάξου

Μερικές από τις πιο γνωστές παραλίες της Νάξου είναι αυτές του Αγίου Προκοπίου, της Αγίας Άννας, της Πλάκας, του Ορκού, της Μικρής Βίγλας και του Πυργακίου.

Άγιος Γεώργιος  – Βρίσκεται κοντά στο κέντρο της πόλης και είναι προσβάσιμη με τα πόδια απο το κέντρο της πόλης. Είναι ιδανική για οικογένειες με μικρά παιδιά λόγω της ρηχής θάλασσας.

Άγιος Προκόπιος  – Βρίσκεται ακριβώς μετά την παραλία του Αγίου Γεωργίου και απέχει περίπου 4 χιλιόμετρα από την πόλη της Νάξου. Βραβεύτηκε για τα ποιοτικά του νερά σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο,

Αγία Άννα  – Η συνέχεια της παραλίας του Αγίου Προκοπίου. Η μεγάλη αμμώδης παραλία με το μικρό γραφικό λιμανάκι. Αυτή η παραλία προσφέρει πολλές ομπρέλες και ξαπλώστρες σε όλο το μήκος της και είναι μία από τις καλύτερα οργανωμένες παραλίες της Νάξου.

Πλάκα – Με έκταση 4 χιλιόμετρα, είναι μια απο τις μεγαλύτερες  παραλίες του νησιού. Μόνο μέρη της είναι οργανωμένα με ομπρέλες και ξαπλώστρες, και το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η μεγάλη και ευρεία λευκή άμμος και το τυρκουάζ νερό.

Ορκός – Μια αμμουδερή παραλία που αποτελείται από δύο τμήματα, 700 μέτρα αμμώδη παραλία με δέντρα σε όλη την ακτή της και ένα άλλο από μικρούς όρμους μήκους κάτω των 100 μέτρων, που σχηματίζουν «ιδιωτικές παραλίες».Με πυκνή άμμο ανάμεσα σε απότομους βράχους.

Μικρή Βίγλα – Ενα μικρό ακρωτήριο που βγαίνει στη θάλασσα και είναι ιδανικό για κολύμπι και ιστιοσανίδα, μετά την παραλία του Ορκού, ιδανική για όσους αναζητούν ηρεμία και απομόνωση.

«Πυργάκι» – Η παραλία Πυργάκι βρίσκεται στη νοτιοδυτική ακτή του νησιού, με θέα στα γύρω νησιά της Ηρακλειάς και της Ίου.

Τα χωριά της Νάξου

Μερικά από τα πιο γνωστά χωριά της Νάξου είναι η Απείρανθος, το Φιλότι, το Χαλκί και ο Απόλλωνας

Απείρανθος –  Είναι χωριό της ορεινής Νάξου. Απέχει 28 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού. είναι ένα από τα πιο γοητευτικά χωριά, με τους ανοιχτόχρωμους δρόμους και τις παραδοσιακές της τοποθεσίες!

Φιλότι – Είναι το μεγαλύτερο χωριό της Νάξου. Στη μεγάλη πλατεία του χωριού υπάρχει ο παλιός πλάτανος. Από την πλατεία απλώνονται αμφιθεατρικά τα μονοπάτια του χωριού.

Χαλκί –  Βρίσκεται κοντά στην Τραγαία, στην ημιορεινή Νάξο, ένα ιδιαίτερα όμορφο και γραφικό χωριό με νεοκλασικά σπίτια, γραφικά δρομάκια και πλατείες. Ξεχωρίζει με τα παλιά του αρχοντικά με τα κεραμίδια, τα κλασσικά μπαλκόνια.

Απόλλωνας – Ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά του νησιού,προσφέρει γαλήνη και ηρεμία. Dιαθέτει καταπληκτικές παραλίες και γραφικά σοκάκια οπώς επίσης καφέ και εστιατόρια πάνω στην θάλασσα

 

Ιερό των Υρίων

Στη θέση Λιβάδι, 10 χλμ. νότια της χώρας, συναντάμε το Ιερό των Υρίων ή Ύρια, αφιερωμένο στο θεό της αφθονίας και του κεφιού Διόνυσο. Τα εξαιρετικής σημασίας ευρήματα, πιστοποιούν τη σπουδαιότητα του ιστορικού αυτού χώρου.

Επίσης, μια σειρά από αναθηματικές προσφορές στο Θεό Διόνυσο, πιστοποιούν τη σημασία που έδιναν οι Νάξιοι από τα πανάρχαια χρόνια, τόσο στη θεότητα όσο και στην αφθονία και καρποφορία που τους προσέφερε η φύση και η Ναξιώτικη γη. Ο Ναός είναι χτισμένος τον 6 αιώνα π.Χ. και αποτελεί λίκνο του ιωνικού ρυθμού με τεράστια σημασία, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τη μεγάλη συζήτηση που έγινε, μετά την ανακάλυψή του, στη διεθνή βιβλιογραφία.

Κέντρο της λατρείας του Θεού Διόνυσου αποτελούσε ένα ναϊκό οικοδόμημα, τα κτήρια του οποίου βρέθηκαν σε αλλεπάλληλα υπερκείμενα στρώματα, στην ίδια θέση και με τον ίδιο προσανατολισμό. Γενικά, με το έκθεμα των Υρίων, πιστοποιείται ο ρόλος της Νάξου στην παγκόσμια αρχιτεκτονική ιστορία και ταυτόχρονα προσφέρεται μια εικόνα αδιάκοπης πολιτισμικής συνέχειας στην καρδιά του αιγαίου.

Οι εργασίες αποκατάστασης του ιερού  έχουν ολοκληρωθεί και είναι πλέον ανοιχτό για το κοινό. Η πρόσβαση των επισκεπτών  γίνεται ευκολότερα από το χωριό Γλινάδο.

Η Πορτάρα

Η Πορτάρα, η μεγάλη μαρμάρινη πύλη που στέκεται ψηλά στη νησίδα Παλάτια, που σήμερα είναι ενωμένη με τη Χώρα της Νάξου, είναι ό,τι απέμεινε από το ναό του Απόλλωνα ο οποίος ξεκίνησε να χτίζεται τον 6ο-7ο αιώνα π.Χ. και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η Πορτάρα είναι η πρώτη εικόνα που αντικρίζει κανείς με το πλοίο μόλις μπει στο λιμάνι της Νάξου και το σήμα κατατεθέν του νησιού. Στο νησάκι σύμφωνα με την μυθολογία ο Θησέας εγκατέλειψε την Αριάδνη που την είχε «αρπάξει» φεύγοντας από την Κρήτη, μετά τον φόνο του Μινώταυρου. Στην πραγματικότητα αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι η πύλη του ναού που άρχισε να τον κτίζει ο τύραννος Λύγδαμις, θέλοντας να παρουσιάσει ένα ναό μεγαλύτερο από τον ναό του Δία στην Αθήνα και το ναό της Ήρας στη Σάμο. Μετά από την πτώση της τυραννίας όμως στη Νάξο, ο ναός παρέμεινε ημιτελής. Σήμερα διακρίνονται μόνο τα θεμέλια του μεγαλοπρεπούς ναού. Η κατασκευή της πύλης έγινε από τέσσερα μεγάλα κομμάτια ντόπιου μαρμάρου που το καθένα τους ζυγίζει περί τους 20 τόνους. Έχει ύψος σχεδόν 6 μέτρα και πλάτος περισσότερο από 3.5 μέτρα. Κατά τον 5ο με 6ο αιώνα μ.Χ. ο αρχαίος ναός μετατράπηκε σε χριστιανικό που χρησιμοποιήθηκε μέχρι την εποχή της Ενετοκρατίας οπότε και καταστράφηκε ολοσχερώς όταν και τα μάρμαρά του χρησιμοποιήθηκαν από τους Ενετούς για την κατασκευή άλλων κτισμάτων, κυρίως του Κάστρου της Χώρας. Όσο λειτουργούσε όμως αναπτύχθηκε τριγύρω ένας οικισμός. Επειδή η στάθμη των υδάτων της θάλασσας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα έχει υψωθεί, τα αρχαία παράλια έχουν καλυφθεί από νερά. Έτσι σήμερα ξέρουμε ότι τα Παλάτια στην αρχαιότητα ήταν ένας χαμηλός λόφος απέναντι από το Κάστρο και ενδιάμεσα υπήρχε μια πεδινή έκταση.

Παναγία Δροσιανή

Η Παναγιά Δροσιανή βρίσκεται ανάμεσα στην περιοχή της Τραγαίας και το χωριό Μονή. Το μοναστήρι είναι αφιερωμένο στην Παναγία της βροχής, καθώς βάσει της παράδοσης οι πιστοί Ναξιώτες προσπαθούσαν να ξορκίσουν το πρόβλημα της ανομβρίας που ταλάνιζε επί χρόνια το νησί.

Το σύμπλεγμα ναών της Δροσιανής χτίστηκε τον 6ο αιώνα και αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς πρωτοχριστιανικούς ναούς. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους διαθέτει τις καλύτερα σωζόμενες τοιχογραφίες με τις παλιότερες να χρονολογούνται τον 7ο αιώνα και να φτάνουν μέχρι και τον 14ο. Η πιο γνωστή από αυτές είναι μια διπλή παράσταση στον Τρούλο του ναού που παρουσιάζει το Χριστό σε μικρότερη ηλικία, σχεδόν αμούστακο και στη συνέχεια ενήλικο άντρα.